Brzmi jak: przeszacowany debiut
Uff… Niemalże godzinne obcowanie z Henriëttą solidnie mnie
wymęczyło. Ich debiut to zlepek riffów, chwilami naprawdę niezłych, ale brzmiących
koszmarnie płytko, w tle. Z przodu nadaje wokal, będący mieszanką słabego
growlu, jeszcze słabszej growlo-deklamacji (sic!) i dającego jakieś nadzieje
wrzasku. Sekcja gdzieś tam pyka i właściwie jej nie ma. Sola wyskakują znikąd.
Dopiero ostatni, bonusowy kawałek wydaje się bardziej dopracowany.
Stanowczo za wcześnie porwali się młodzi Belgowie na tak
obszerne dzieło. Brak dynamiki razi we wszystkim: wokalach, zlepkach riffów,
solach, brzmieniu. Z tych 56 minut dałoby się wykroić i lepiej zaaranżować ze 20.
Innej drogi nie widzę.
www.facebook.com/exhilerationgouda
Vlad Nowajczyk [3]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz