Brzmi jak: nierówny, bratobójczy pojedynek
Zacznijmy od srogiej okładki. Nienawidzę gołębi, więc
truchło pomalowane w radosne kolory bawi mnie mocno. Gorzej z muzą, która
zajmuje pierwszą połówkę splita. Dziady Borowe to taka Butelka minus humor. Prosto i do przodu, ale bez własnego stylu. [4]
Może w innym towarzystwie nie dołowałyby aż tak bardzo, ale gdy tylko
rozpoczyna się piąty na płycie „Fuck Your Every Word”, słychać różnicę klas.
Maggoth rozpierdala w drobny mak. Do wszystkiego, o czym pisałem wcześniej
(groove + techniczny thrash), dodali odrobinę exodusowej przebojowości.
Zagmatwane kompozycje nie są już mi straszne, a i nowe numery miotą jeszcze
bardziej. Tu nie ma słabych punktów.
Co zabawne zarazem i dziwne, obie te kapele tworzą… praktycznie
ci sami ludzie. W Dziadach, zamiast szalonego gitarnika Wojtasa, kotwiczy
ryczący na jedną nutę Muzzy. I tyle. Reszta się powtarza. Dlaczego ta
piekielnie utalentowana ekipa nie skupi się na jednym zespole (Maggoth,
kurwa!), tracąc czas i energię po bokach, nie pojmuję. Nie odbiera to oczywiście
przyjemności słuchania tych czterech wyśmienitych kawałków. [10]
www.facebook.com/maggothrash
Vlad Nowajczyk [7]
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz