THE RIVEN “Visions Of Tomorrow”

 Dying Victims Productions

Brzmi jak: szwedzki wąs rock na pełnej

Przed niemal trzema laty zachwycałem się poprzednim albumem The Riven (https://vladrocker.blogspot.com/2022/12/the-riven-peace-and-conflict.html). Z prawdziwą radością stwierdzam, że szwedzki kwintet nadal podąża tą słuszną drogą, czego nie da się napisać o wszystkich moich fascynacjach z tamtych lat, zwłaszcza o jednej polskiej formacji. Cudowne, organiczne brzmienie, absolutnie wspaniałe wokale (ileż tu fleetwoodmacowania!). Do listy wpływów z poprzedniej recenzji dodałbym Heart, Genesis, UFO, Scorpions. Nie ma tu zbędnej nuty, a co najważniejsze, każdy numer to hicior.

https://www.facebook.com/TheRivenMusic

Vlad Nowajczyk [10]

PAGAN ALTAR “Never Quite Dead”

 

Dying Victims Productions

Brzmi jak: doskonały powrót zza grobu

Zegar na Pogańskim Ołtarzu zatrzymał się w 2015. Dekadę temu zmarł bowiem lider i wokalista, Terry Jones. Wprawdzie syn jego, Alan, już dwa lata później zwerbował solidnego następcę, ale wydawać by się mogło, iż zakończy się na występach na żywo. Tym bardziej, że wydany w tym samym roku album zawierał jeszcze wokale Terry’ego. A jednak. Brytyjska legenda znów sięgnęła głęboko do archiwum (ile oni mają tych niewydanych kawałków???) i wypuściła prawdziwą perłę. Być może profan ze mnie, ale stawiam “Never Quite Dead” bardzo blisko doskonałego debiutu. Cóż za cudowna, pełna emocji podróż do źródeł NWOBHM! Ileż tu bluesrocka, wczesnych Scorpionsów, a na sam koniec czysty blusik. Kocham ten album i wciąż mam problem z oderwaniem się od niego.

https://www.facebook.com/paganaltarofficial

Vlad Nowajczyk [10]

SWEET “Platinum Rare 1”

 Metalville

Jak tu oceniać klasykę? No dyć oczywiste, że należy się pełna dycha. Sweet to ikona glamrocka, zespół zasłużony i doskonale znany milionom słuchaczy. A jednak numery, które znalazły się na niniejszej dwupłytowej składance, mało kto słyszał. Jakim sposobem? Są to bowiem wersje inne od klasycznych. Różnią się na wiele sposobów. Miksem, instrumentarium, głównym wokalem bądź jego brakiem, brzmieniem, tekstem...

Świetnie się słucha tych dwóch krążków, czas przy nich niesamowicie pędzi. Pomyśleć, że te numery mają po 50 albo i więcej lat... I że jestem niemal ich rówieśnikiem. Czysty surrealizm.

https://www.facebook.com/TheSweetOfficial/

Vlad Nowajczyk [10]

READY TO STRIKE “First Bite”

 Brzmi jak: heavy/sleaze metal

Ten szalony kwartet z amerykańskich Syrakuz zaczynał jako coverband. Grali numery Ratt, Poison, Motley Crue, a także Iron Maiden i Metalliki. Nie mógł ów repertuar nie wpłynąć na stylistykę własnych numerów kapeli. Żeby było zabawniej, efekt końcowy brzmi jak połączenie WASP (bez napinki), Van Halen, wczesnego Guns’n’Roses i OverKill. Wokalista “Screwdrive” potrafi bowiem i zaśpiewać i wysoko wrzasnąć. Niby to takie luźne granko, a wszystkie klocki idealnie poukładane. Słucha się ich niczym formacji z wieloletnim stażem. Wyśmienite wyczucie melodii, dobrze wyważony ciężar, będą z nich ludzie!

https://www.facebook.com/ReadytoStrikeOfficial

Vlad Nowajczyk [9]

SODOM “The Arsonist”

 

Steamhammer / SPV

Brzmi jak: Sodom

Pięć lat temu niemieccy klasycy thrashu rozjechali nas fantastycznym “Genesis XIX”. Wydawało się, że lepiej być nie może. Jak się okazuje, może i jest. Chwaliłem produkcję poprzedniczki? No to mamy jeszcze ciekawsze brzmienie. Zwłaszcza bębnów, wydaje się jakby Toni Merkel walił w swój zestaw w tym samym pomieszczeniu, w którym słucham płyty. Że kompozycje znakomite? Tu też przeszli samych siebie. Choć uczucie bycia przejeżdżanym przez czołg pozostaje, nie sposób nie docenić wszystkich smaczków, których upchano tu dziesiątki. Co ciekawe, przy pierwszych trzech odsłuchach zupełnie nie zwróciłem uwagi na solówki, tak bardzo zafrapował mnie songwriting. Sodom znajduje się w absolutnie fantastycznej formie studyjnej. W tej sytuacji zapowiedź ograniczenia (jakby kiedykolwiek koncertowali intensywnie!) aktywności na żywo wydaje się spóźnionym żartem primaaprilisowym. Potrzebujemy Sodom. Potrzebujemy ich często.

http://www.facebook.com/sodomized

Vlad Nowajczyk [10]

TIETÆNE “Titans Will Awake”

 

Brzmi jak:  nowoczesny heavy/prog metal

Na razie nikt ich nie zna, ale to się zmieni. Niemiecki kwartet tworzy bowiem muzę inną niż należałoby się spodziewać. Łączą wpływy Grave Digger (te riffy, te chórki!) i nowoczesnego progresu (Mastodon), odrobinę dociążając Gojirą. Efektem jest bardzo ciekawy krążek, a za tego Griega w solówce do “Fountain Of Madness” to już w ogóle propsy.

https://www.facebook.com/profile.php?id=61560422849683

Vlad Nowajczyk [8]

TORANAGA UK “A New Order”

 

Brzmi jak: stara dobra Toranaga

Pomimo poważnych zmian w składzie oraz kosmetycznych w nazwie, brytyjska ekipa, dowodzona przez Marka Duffy, trzyma kurs. Cztery numery, w rym dwie przeróbki starych hiciorów,  pokazują, że wciąż mamy do czynienia z energetycznym power/thrashem, jaki w obecnych czasach już właściwie nie powstaje. Można i należy traktować tę EPkę jako zapowiedź nowego, pełnego krążka. Jest ciężar, jest melodia, jest agresja i znakomity, charakterystyczny wokal. Kto był na Heliconie, ten wie, jak spisują się na żywo. Dla fanów Xentrix, OverKill, starego Exodusa.

http://www.facebook.com/ToranagaUK

Vlad Nowajczyk [8]

CHRONOSYNTHESIS “Echoes Of Forlorn Tales”

 

Elevate Records

Brzmi jak: symfoniczny power metal

Zaczyna się fatalnie i do połowy płyty byłem gotów wystawić jej bardzo niską ocenę. Gitary gdzieś w tle, basu brak. Wszechobecne klawisze, a za nimi cienki niczym dźdżownica głos Moreno Sangermano. Chłop wyraźnie się męczy, wysokie tony zupełnie mu nie pasują. Dokładnie w połowie albumu, niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, następuje zasadniczy zwrot akcji. Gitara robi swoje, pojawia się interesujący bas. Wokalista okazuje się posiadać przyjemną, ciemną barwę głosu i umiejętnie nim operować w klimatach kojarzących się z gotykiem lat 80-tych. Dr Jekyll i Mr Hyde z Wiecznego Miasta. Czyli jest nadzieja, tylko trzeba się na coś zdecydować.

https://www.facebook.com/chronosynthesis

Vlad Nowajczyk [6]