TYRANONAUT „Tyranonaut”

Hopkins & Stearne

Brzmi jak: garażowy hołd dla starego metalu

Zespół braci Greywitt z Rochester nie jest tym, czym się wydaje. Jeśli, na podstawie zdjęć, spodziewaliście się wyłącznie podróży 40 lat wstecz, zdziwienie będzie spore. Podróż bowiem nastąpi, ale przystanki będą zaskakujące.

Przede wszystkim brzmienie. Wszystko nagrane zostało przy użyciu jednego mikrofonu. Kojarzy mi się to raczej z hipsteriadą niż oldschoolem, ale taki już wypaczony gust miłośnika Bay Area.

Muza. Wykon poprawny, bez fajerwerków. Totalna niespójność stylistyczna, prawie każdy numer z innej beczki. Zaczyna się od zrzynki z Celtic Frost. Drugi kawałek to niby doom, ale bardziej Burzum. Tu siarę znajdziecie, wszak jest esencją tfurczości Varga. Trzeci – recytacja fragmentów Maleus Maleficarnum. Czwarty – heavy/speed przechodzi w atmosferyczny doom. Dalej mamy cover Witchfinder General i następujący po nim kawałek, będący zrzynką z Angoli.

Koniec. Rzadka to sprawa, wszystko wiem po pierwszym odsłuchu. Braciom Greywitt przydałby się w kapeli ktoś, kto pomógłby im zdecydować się, co ostatecznie chcą grać. Tak odmienne, niepasujące do siebie klocki nie stworzą jednej budowli. To najbardziej niespójny i niekonsekwentny materiał, jaki słyszałem od wielu lat.

www.facebook.com/officialtyranonaut

Vlad Nowajczyk [-]